Wesley (John), de stichter van het kerkgenootschap der Methodisten, geboren den 17den Junij 1703 te Epworth in het Engelsche graafschap Lincoln, studeerde te Oxford in de godgeleerdheid en werd in 1725 tot diaconus gewijd. In 1729 stichtte hij met zijn broeder Charles (geboren 18 December 1708, + 29 Maart 1788) en 15 studenten der universiteit te Oxford eene godsdienstige vereeniging, wier leden wegens hunnen geregelden levenswandel met den spotnaam van Methodisten werden bestempeld. Nadat hij korten tijd in Noord-Amerika had vertoefd, deed Wesley in 1739 naar het voorbeeld der door hem bezochte Broedergemeente te Londen, Bristol en elders een zelfstandig kerkgenootschap verrijzen, welks aanvankelijk verbond met de Hernhutters eerlang verbroken werd, alsmede dat met Wesley's vroegeren medestander Whitefield, die de gestrenge voorbeschikkingsleer wilde gehandhaafd zien. Wesley bezocht ieder jaar alle gemeenten der Methodisten in Engeland, Schotland en Ierland, wier leden Wesleyanen werden genoemd, en men zegt, dat hij nagenoeg 50000 leerredenen heeft uitgesproken.
Te Kingsward stichtte hij een seminarium ter opleiding van leeraars, en overleed den 2den Maart 1791. Zijne geschriften, in meer dan 100 deelen bevat en van zeer verschillenden inhoud, zijn meestal bewerkingen van boeken van anderen van het standpunt zijner partij. Zijne stichtelijke geschriften zijn in 1774 in 32 en in 1857 in 15 deelen in het licht gegeven.
