Swinburne (Algernon Charles), een verdienstelijk Engelsch dichter, geboren den 5den April 1837 te Henley on Thames in Oxfordshire, studeerde te Eton en te Oxford, zocht met jeugdige geestdrift eene omwenteling tot stand te brengen op het gebied der Engelsche letterkunde en wekte door zijne hoogst welluidende, maar tevens zinnelijke verzen, waarin hij zich een radicaal betoonde op staatkundig gebied, zoo groote ergenis en tevens zoo groote bewondering, dat de critiek, die hem eerst wilde „afmaken als een dollen hond”, hem tegenwoordig ophemelt als een uitstekend vertegenwoordiger der dramatische letterkunde in Engeland. Zijne lier- en heldendichten, die aanstoot gaven door hunne klassieke naaktheid, verschenen onder den titel: „Poems and ballads (1866)”. Zijne drama’s, gedeeltelijk aan de Oudheid, gedeeltelijk aan de Engelsche geschiedenis ontleend, en in vorm overeenkomende met die der oude Grieken of met die van Shakspere, zijn in weerwil van hunne verhevene taal weinig geschikt voor eene opvoering.
Daartoe behooren: „Atalanta in Calydon (1864)”, — Erechtheus (1876)”, — „Castelard (1865)”, — en „Bothwell (1874)”, welke beide laatsten met de nog niet verschenene „Maria Stuart” eene trilogie vormen. Daarenboven leverde hij: „Songs before sunrise (1871)”, — „Songs of two nations (1875)”, — „Essays and studies (1875; 2de druk 1876)”, en letterkundige monographieën over Blake (1867) en Chapman (1876).
