Giovanni Rasori, een uitstekend Italiaansch geneeskundige, geboren te Parma in 1766 en overleden te Milaan den 15den April 1837, toonde reeds vroeg een ongemeenen aanleg en werd op kosten des Konings opgevoed. Hij studeerde te Florence in de geneeskunde en promoveerde op 19-jarigen ouderdom op eene dissertatie: „Over de nieuwste ideeën in de geneeskunde". Hij bezocht nu de hoogescholen te Florence en te Pavia en werd aan laatstgenoemde tot deken aangesteld.
Voorts werd hij in de pasgestichte Cis-Alpijnsche Republiek secretaris van het ministérie van Binnenlandsche Zaken. Hij gevoelde zich echter meer aangetrokken door de geneeskundige wetenschap en keerde naar Pavia terug als hoogleeraar in de kliniek en chef van het geneeskundig bestuur. Toen het Oostenrijksch-Russische leger Italië bezette, nam hij dienst als geneesheer bij het Fransche leger. Dientengevolge ontzette het Oostenrijksch bewind hem van al zijne bedieningen, ja, hij werd in 1814 als zamenzweerder in hechtenis genomen en bleef tot 1818 in de gevangenis. Hier schreef hij een werk van 4 deelen over de ontstekingen.
Van zijne overige geschriften vermelden wij: „Compendio della nuova dottrina di Brown (1792, 2 dln)”, — „Lettera del dottore Rasori al dottore Rubini, continente un estratto, del trattato di Unterwood sulle ulceri delle gambe (1797)”, — „Zoonomia di Darwin, tradotta dall’Inglese (1803)”, — en „Sul methodo degli studii medici (1809)".
