Quevedo y Villegas (Don Francisco de), een verdienstelijk Spaansch dichter en prozaschrijver, geboren te Madrid den 26sten September 1580, studeerde te Alcalá de Hennáres, waar hij reeds op 15-jarigen leeftijd den graad van doctor in de godgeleerdheid verkreeg, terwijl hij zich tevens met ijver had toegelegd op de regtsgeleerdheid, wiskunde en oude letteren.
Na het verlaten der hoogeschool trad hij op als hekelschrijver, en zijne werken bezorgden hem de toegenegenheid van geleerde en invloedrijke mannen, inzonderheid van den hertog van Ossuna. Wegens een tweegevecht, waarin hij zijne tegenpartij doodde, moest hij in 1611 de wijk nemen naar Sicilië, waar inmiddels genoemde Hertog met de waardigheid van onderkoning was bekleed. Deze belastte hem met verschillende zendingen en bezorgde hem in het volgende jaar de vergunning om naar Spanje terug te keeren. Nadat hij hier eenige rustige jaren had doorgebragt, werd hij diplomatiek agent van den hertog van Ossuna, doch ook na den val van dezen als diens raadsman in de gevangenis geworpen.
Na 2½ jaar op vrije voeten gesteld, verwierf hij de gunst van den hertog van Olivarez, doch werd als schrijver van hekelschriften tegen zijn begunstiger aangeklaagd en in 1639 tot gevangenisstraf veroordeeld. Eerst in 1643 herkreeg hij zijne vrijheid, maar zijne gezondheid was geknakt, en hij overleed den 8sten September 1645 te Villanuéva de los Infantes. Hij onderscheidt zich in zijne satyrieke en humoristische geschriften door zijne groote gaven.
Van zijne talrijke werken noemen wij: „Cartas del Caballero de la tenaza”, — „Suenos y discursos”, — „Gran Tacano", den eersten roman van ’t genre picaresco (schurkenroman), — en „Historia de la vida del Buscon”. Voorts heeft hij een groot aantal gedichten geleverd. De beste uitgave van zijne gezamenlijke werken werd bezorgd door Fernandez Guerra y Orbe (1852 enz.).
