Polk (James Knox), elfde president der Vereenigde Staten van Noord-Amerika, geboren den 2den November 1795 in het graafschap Mecklenburg in Noord-Carolina, vertrok met zijn vader, een landbouwer uit Ierland, in 1806 naar Tennessee, bezocht de universiteit van Noord-Carolina en was sedert 1820 werkzaam als advocaat. In 1823 werd hij vertegenwoordiger van het graafschap Maury in de Wetgevende Vergadering van zijn Staat en in 1825 lid van het Congrès. Hij wijdde zijne meer dan gewone gaven als redenaar aan de belangen der democratie en was een ijverig aanhanger van Jackson. In 1832 werd hij lid van het bestuur der Financiën en schreef als zoodanig het rapport der meerderheid omtrent den toestand van de Bank der Vereenigde Staten, zoodat hij de vernietiging dier Bank niet weinig bevorderde.
In 1835 koos men hem tot voorzitter van het Huis van Afgevaardigden en hij maakte zich in die betrekking zeer verdienstelijk. In Maart 1839 dong hij als gouverneur van Tennessee naar de waardigheid van President, maar leed de nederlaag voor de Whigs. Daarentegen stelde in 1844 de democratische conventie te Baltimore hem met goed gevolg candidaat voor het presidentschap, hetwelk hij op den 4den Maart 1845 aanvaardde. Den oorlog met Mexico zette hij met ijver voort en verkreeg in den daarop volgenden vrede Nieuw-Mexico en Californië. De oneenigheden met Engeland over het Oregongebied werden op eene eervolle wijze bijgelegd, en toen hij den 4den Maart 1849 het staatsbewind aan zijn opvolger Taylor overdroeg, bevonden zich de openbare aangelegenheden der Unie in den gunstigsten toestand. Hij keerde ambteloos naar Tennessee terug en overleed reeds den 15den Junij 1849 te Nashville.
