Winkler Prins

Anthony Winkler Prins (1870)

Gepubliceerd op 10-08-2018

None

betekenis & definitie

None (Eene) is in de muziek een interval, die negen noten omvat. Zij is een dissonant, eigenlijk eene omgekeerde secunde: dat is: als men c aanneemt als grondtoon, dan is d de secunde; neemt men d nu eene octaaf hooger, dan is die de none van c. De kleine none (b.v. van h—c, van e—f) wordt even als de groote (van c—d, van d—e) gewoonlijk opgelost naar beneden in de octaaf: de overmatige (b.v. van F—gis, van C—dis) vindt hare oplossing doorgaans in een halven toon hooger gelegen grondtoon. Het none-accoord, uit grondtoon, terts, quint septime en none zamengesteld, bestaat uit vier boven elkander gelegde tertsen, die in onderlinge ligging verwisseld kunnen worden.

De grootte en de ligging van die tertsen bepalen den aard van het none-accoord. Het wordt in de becijfering van de zoogenaamde generale bas met het cijfer 9 aangeduid en meestal gebruikt met weglating van den grondtoon.

< >