Winkler Prins

Anthony Winkler Prins (1870)

Gepubliceerd op 06-08-2018

Dissonant

betekenis & definitie

Dissonant eigenlijk wanklank, eene onwelluidende toon, die het oor beleedigt, is in de muziek de vereeniging van twee of meer toonen, die geen harmonisch accoord vormen; ook noemt men aldus den interval, die zulk een geluid voortbrengt: b. v. de verminderde quint, of de overmatige quart, de overmatige sext; de secunden, septimen en nonen.

< >