Naïviteit, afkomstig van het Latijnsche woord nativus (aangeboren, natuurlijk), beteekent den ongekunstelden toestand van gewaarwordingen en gedachten van een argeloos en opregt gemoed, hetwelk die gewaarwordingen en gedachten onverbloemd openbaart, zonder zich angstvallig te voegen naar conventionéle gemanierdheid.
Het naïve is het ongekunstelde in tegenoverstelling van het kunstmatig-conventionéle. Volgens Schiller en Göthe onderscheidt men in de poëzij eene naïve en eene sentimentéle dichtsoort.
