Lagarde. Ouder dezen naam vermelden wij: _ Paul Antoine de Lagarde, een verdienstelijk beoefenaar der Oostersche letteren, geboren den 2den November 1827 te Berlijn. Hij ontving zijne opleiding aan het FriedrichWilhelms-gymnasium en wijdde zich voorts, aan de universiteit aldaar, aan de godgeleerdheid en Oostersche talen. In 1846 ging hij naar Halle, doch keerde het volgende jaar naar Berlijn terug, om zich uitsluitend bij de wijsbegeerte te bepalen. Eerst in 1848 vatte hij de taalstudie weder op.
In 1851 vestigde hij zich als privaatdocent te Halle, doch verkreeg weldra door tusschenkomst van Bunsen eene toelage, die hem in staat stelde om in 1852 en 1853 gedurende een jaar te Londen en Parijs werkzaam te wezen. De omstandigheden noodzaakten hem voorts, naar eene onderwijzersbetrekking te dingen. Eerst werd hij geplaatst aan een gymnasium te Berlijn, toen aan eene reaalschool aldaar, vervolgens aan een gymnasium te Keulen, en in 1858 weder te Berlijn. Daarenboven moest hij door privaatonderwijs zijne inkomsten vermeerderen, en eerst sedert 1860, toen hem eenig vermogen ten deel viel, kon hij zich bij zijne betrekking aan het gymnasium bepalen. Wegens het onaangename van zijn toestand onthief de Koning hem in 1865 gedurende 3 jaren van zijne lessen met behoud van zijn tractement en opende voor hem het uitzigt op een hoogleeraarsambt. Nu vestigde hij zich te Schleusingen, om aldaar zijne uitgave der „Septuagint” voor te bereiden, en in 1869 zag hij zich tot hoogleeraar te Göttingen benoemd. Van zijne geschriften vermelden wij: „Didascalia apostolorum (1854)” — „Reliquiae juris eeclesiastici antiquissimae (1856)”, — „Analecta Syriaca (1858)”, — „Geoponica (1860)”, alle in het Syrisch, terwijl hij ook de daaraan beantwoordende Grieksche teksten leverde, — voorts eene Syrische overzetting, alsmede eene Grieksche van een geschrift van Clemens Romanus. Bovenal echter leverde hij veel belangrijks op het gebied der Bijbelsche tekstcritiek, zooals eene Syrische uitgave van de Apocryphe Boeken des Ouden Testaments (1861), eene Arabische vertaling der Evangeliën (1864), — een Arabischen Pentateuch (1867), — eene Grieksche Genesis (1868), — en „Onomastica sacra (1870)”.
Marcellin Lagarde, een verdienstelijk Belgisch letterkundige. Hij werd geboren te Sougnez-Aywaille in de provincie Luik en zag zich geplaatst als leeraar in de Fransche rhetorica aan het athenaeum te Hasselt. Zijn eerste roman: „Une Marguerite des Ardennes (1848)” werd gevolgd door den dichtbundel: „Grains de Sable (1842)”. Na dien tijd leverde hij onderscheidene romans en gedichten, die met bijval ontvangen werden. Daarvan noemen wij: „Le val de l’Amblève” en „Le val de Ia Salm”, die beide verzamelingen van legenden uit de Ardennen bevatten, — voorts: „Histoire du duché de Limbourg”, — „Histoire du duché de Limbourg (1846)”, — en „Biographie Luxembourgeoise 1851)”.
