Indiana, één der Vereenigde Staten van Noord-Amerika, tusschen Michigan, Ohio, Kentucky, Illinois en het Michigan-meer gelegen, stelde zich reeds in 1783 onder de bescherming der Unie, en werd, nadat de kolonisten in 1795 het land aan de Wabash van de inboorlingen gekocht hadden, in 1811 tot een gebied verheven en in 1816 als Staat in den Bond opgenomen. De Staat ontleent zijn naam aan de vele Indiaansche stammen, die er weleer waren gevestigd. Zijne oppervlakte heeft eene uitgebreidheid van 1596 ⧠ geogr. mijl en eene bevolking (1870) van ruim 1680000 zielen. Gedurende den burgeroorlog (1861—1865) leverde het ruim 152000 vrijwilligers voor een 3-jarigen diensttijd.
Alleen de oever van de Ohio is er heuvelachtig, — voor ’t overige bestaat de bodem er meerendeels uit prairieland. Wegens zijne ligging tusschen 37°45' en 41D52' N. B. is het klimaat er gematigd; voorts is de grond er vruchtbaar en voor alle gewassen van Midden-Amerika geschikt. De Staat heeft eene kustlengte van 82/3 geogr. mijl aan het meer Michigan. De Ohio vormt er over eene lengte van 80 geogr. mijl de zuidelijke, en de Wabash over een afstand van 26 geogr. mijl de zuidwestelijke grenzen. Laatstgenoemde is tot Lafayette voor stoombooten bevaarbaar, en de binnenlandsche rivieren zijn over eene gezamenlijke lengte van 435 geogr. mijl bevaarbaar voor platboomde vaartuigen.
Voorts is het land in alle rigtingen van spoorwegen doorsneden. Deze Staat zendt 13 vertegenwoordigers en 2 senatoren naar het Congrès. De gouverneur wordt er voor den tijd van 3, elk der 50 senatoren voor den tijd van 2 en elk der 100 vertegenwoordigers voor den tijd van één jaar gekozen. De hoofdstad is Indianopolis aan de White River, met eene geneeskundige school en ongeveer 20000 inwoners. Andere belangrijke plaatsen zijn er New-Albany, New-Harmony, Vevay aan de Ohio, Evansville, desgelijks aan de Ohio, enz.
