Guibert (Jacques Antoine Hippolyte, graaf van), een verdienstelijk schrijver over militaire zaken, geboren te Montauban den 12den November 1743, werd te Parijs opgevoed, woonde op 19-jarigen leeftijd 3 veldslagen bij en onderscheidde zich in 1766 in den Corsicaanschen oorlog. Zijn „Essai général de tactique (1772, 2de druk 1804)” werd met grooten bijval ontvangen, maar wegens de vrijmoedigheid, die hij daarin aan den dag gelegd had, vond hij het geraden, Frankrijk eenigen tijd te verlaten. Hij begaf zich naar Pruissen en werd door Frederik de Groote met onderscheiding ontvangen. Toen graaf Saint-Germain in Frankrijk zich met de portefeuille van Oorlog belastte, werd Guibert teruggeroepen (1775) en zag zich achtervolgens benoemd tot brigadier, veldmaarschalk, divisie-inspecteur der infanterie in de provincie Artois, en referendaris van den Raad van Oorlog.
Hij overleed den 6den Mei 1790. Van zijne geschriften noemen wij nog: „Défense du système de la guerre moderne (1779)”, — „Oeuvres militaires (1805)” — en eenige „Eloges”.
