Cesari. Onder dezen naam vermelden wij:
Alessandro Cesari, eigenlijk Cesati, bijgenaamd Greccho, een beroemd medailleur en snijder van edelgesteenten. Hij was afkomstig van Milaan en leefde omstreeks het jaar 1550. Men heeft van hem het hoofd van Hendrik II, koning van Frankrijk, op een carneool, —een gedenkpenning van paus Paulus III, die door Michéle Angelo als een voortreffelijk kunstwerk geroemd wordt, — eene medaille ter gedachtenis van Julius III, enz. Volgens Visconti zijn al de steenen, geteekend met M. Lollius Alexander, van hem afkomstig.
Antonio Cesari, doorgaans pater Antonio genoemd, een verdienstelijk letterkundige, die in 1750 te Verona geboren werd. Hij voegde zich bij de orde van Philippus van Neri en onderscheidde zich als redenaar, criticus, dichter, levensbeschrijver en vertaler, zoodat de voornaamste letterkundige genootschappen in Italië hem het lidmaatschap aanboden. Hij overleed te Ravenna in October 1828. Van zijne geschriften noemen wij „Vocabolario della Crusca (1806, 6 dln)”, — „Alcune novelle (1810)”, — en „Prose scelte (1819)”, terwijl hij vertalingen van onderscheidene Latijnsche dichters en proza-schrijvers uitgegeven heeft.
Giuseppe Cesari, ook Josepin en Cavaliére d’Arpino genaamd, een beroemd schilder en geruimen tijd het hoofd der Romeinsche schilderschool, werd geboren te Rome in 1570, en ontving onderrigt van Rafaël Motta en Lelio Orzi, volgens anderen van Roncalli. Reeds op 13-jarigen leeftijd wekte hij door zijne schetsen van façades veler bewondering.
Hij was zeer trotsch op de bestellingen van buitenlandsche vorsten en van 10 Pausen, zoodat hij niet ligt tot den arbeid te bewegen was en aan de versiering van het Campidoglio 40 jaar werkte. Hij werd met eerbewijzen overladen en overleed in 1640 of 1642. Zijne beste schilderstukken bevinden zich in eene der zalen van het Capitool, — voorts heeft men er in de kapél van Paulus V, in Santa Maria Maggiore en elders.
Vooral zijn „Veldslag tusschen de Romeinen en Sabijnen” wordt zeer geroemd. Hij slaagde bijzonder in het schilderen van een groot gedrang van menschen en paarden. Zijne compositie is stout, maar men mist bij hem het eenvoudige en natuurlijke, en zijne teekening is ver van correct.
