Cesare (Giuseppe, cavaliére di), een Italiaansch geschiedschrijver, werd omstreeks het jaar 1783 te Napels geboren, en verkreeg door zijne „Storia di Manfredi, re di Sicilia e di Puglia (1837, 2 dln)” een goeden naam als geschiedkundige. Op grond van eene naauwgezette bronnenstudie zuivert hij met trouw en onpartijdigheid door dit werk de gedachtenis van Manfredi van den blaam, dien hem de geschiedschrijvers der middeleeuwen uit ingenomenheid met den Heiligen Stoel en met de partij van Anjou hadden aangewreven.
Voorts heeft hij uitmuntende geschiedkundige artikels geleverd in het tijdschrift „II Progresso”, en hij gaf in de „Bibliotheca di Science morale, legislative e economiche” van Mancini het artikel „Sulla fllosofia della storia”. Van zijne overige geschriften vermelden wij den roman „Arrigo di Abbate”, en de „Lettere romane”, die eene levendige voorstelling bevatten van de verfoeijeljjkheid van de slavernij en van het despotismus.
Wegens deelneming aan de constitutionéle beweging te Napels (1827) verloor hij het ambt van directeur-generaal der belastingen en leidde een ambteloos leven tot dat hij in 1848 tot intendant-generaal van Bari werd aangesteld. Na de herstelling van het absolutismus legde hij zijne betrekking neder, en overleed te Napels den 15den April 1856.
