Baillot (Pierre Marie François de Salles), één van de vermaardste vioolspelers van onzen tijd en het hoofd der Fransche school, werd geboren den 1sten October 1771 te Passy bij Parijs. Hij was de zoon van een advocaat bij het Parlement te Parijs. De beginselen der muziek leerde hij door eigen oefening.
Het eerste onderwijs ontving hij op 7-jarigen leeftijd van Polidori, een Italiaan, en hij kreeg later les van Sainte Marie, een uitstekend vioolspeler. Zijn derde leermeester was Pollani, een leerling van Nardini. In het jaar 1783 volgde de jeugdige Baillot zijn vader naar Bastia. Toen deze hier overleed, kwam Boucheporn, intendant des Konings op Corsica, met het aanbod, om den knaap met zijne kinderen te doen opvoeden. Hij zond dezen naar Rome, waar hij 13 maanden bleef en zich als dilettant in de Conversazioni van den kardinaal Berni en in de Fransche Academie liet hooren. In de jaren 1785 tot 1791 bevond zich Baillot, als secretaris van den intendant, nu eens op Corsica, dan weder te Bayonne, Pau, Auch en in de Pyrenéën.
In 1791 keerde hij terug naar Parijs en ontving er eene aanstelling bij het orchest van het Théatre Feydeau. In 1795 werd hij geplaatst aan het Conservatoire , en hij verving er vervolgens zijn vriend Rode. In 1802 werd hij benoemd tot chef des seconds violons bij de kapel van den Eersten consul en 2 jaren later bij die des Keizers. Niet lang daarna deed hij uitgestrekte kunstreizen, die hij jaren lang door Rusland, het zuiden van Frankrijk, België, Nederland, Zwitserland en Italië voortzette; overal oogstte hij grooten roem. Hij overleed den 15den September 1842. Baillot heeft belangrijke geschriften over het vioolspel geschreven.
