Op een van zijn reizen naar de Nieuwe Wereld ontdekte Christoffel Colurnbus in 1493 een klein eilandje in de Caribische Zee. Dat eilandje is St.
Maarten: een brokje rots van nog geen 47 km2 oppervlakte en een van de zes eilanden van de Nederlandse Antillen.Het hoogste punt van het eiland is de 412 m hoge Mount Paradise. Van toeristisch oogpunt uit bekeken is die naam heel goed gevonden. Voor zonzoekende vakantiegangers is St.Maarten met zijn diepblauwe kustzeeën en zijn heerlijk klimaat inderdaad een klein paradijseilandje.
Eigenlijk heet alleen het zuidelijke gedeelte van het eiland ‘St.Maarten’. De noordelijke helft heet ‘Saint Martin’ en behoort aan Frankrijk.
Behalve het toerisme hebben de 2900 bewoners van (Nederlands) St.Maarten weinig bronnen van inkomsten; zij vissen wat, werken in de landbouw-voor-eigen-gebruik (bananen, aardappelen, maïs, vruchten, citroen, suikerriet) en de vrouwen vervaardigen sigaren, strohoeden en aardewerk. Voor landbouw is het eiland te rotsachtig. De natuurlijke vegetatie bestaat hoofdzakelijk uit droog struikgewas.