Gargantua was een legendarische reus, waarvan de volksmond op het Franse platteland reeds lang wist te vertellen vóór de Franse schrijver Rabelais hem in 1532 verdere bekendheid gaf in zijn boek ‘De grote en onvoorstelbare belevenissen van de grote en enorme reus Gargantua’. Het boek werd een groot en onvoorstelbaar succes; Rabelais schreef enkele vervolgen waarin ook een tweede reus, Pantagruel, ten tonele werd gevoerd.
De avonturen van de reuzenfamilie zijn geschreven in een sterke, schilderachtige taal, die Rabelais een plaats gegeven heeft tussen de grote schrijvers van Frankrijk. Wat Rabelais’ bedoelingen precies geweest zijn toen hij zijn ‘Gargantua’ schreef, is nooit helemaal duidelijk geworden. Sommige critici menen, dat hij er de priesters, de rechters en de opvoeders van zijn tijd belachelijk mee heeft willen maken; anderen stellen, dat het zijn bedoeling geweest is om tegen de opvattingen van zijn tijd in de waarde van de natuur en het natuurlijke te verdedigen. De waarheid zal waarschijnlijk wel tussen die twee opvattingen in liggen.