Gronings: Zeewiefke.
Voor een aan zee gelegen provincie kent Groningen hierover (evenals Friesland) maar weinig overleveringen. In 1558 vertelde men in Groningen - bijv. Johan Rengers van Ten Post - dat bij Ameland een zeewijf schepelingen angst aangejaagd had. Ze zijn gevaarlijk en proberen zeelieden met hun gezang op zandbanken te lokken. Vangen laten ze zich hier niet, zoals een schipper op de Dollard moest ervaren. In het Aailsgat bij Oudeschip (kolken) moet er nog een zitten, afgesloten van de zee toen de dijk werd aangelegd.
In het wapen van de voormalige gemeente Uithuizermeden is er een afgebeeld. Meerminnen en -mannen vindt men ook aan de windwijzers op de kerken van Farmsum, Uithuizermeden en Zuurdijk.
Lit.: Ter Laan, Overleveringen I, 18-19, 20, 39; Huizenga-Onnekes, Volksverhalen, 39-40.
