(Anethum graveolens). Evenals enkele andere geurige kruiden als fenkel, komijn en kummel behoort de d. tot de familie der Schermbloemigen (Umbelliferae).
Het is een in de Kaukasus en de Middell.-Zeelanden inheemse plant, waarvan zowel in oude Sanskriet-geschriften als in papyri sprake is, en is een der oudste genees- en keukenkruiden. Meestal werd de vrucht gebruikt, maar ook wel de gehele plant gegeten. De betekenis berustte op de aanwezigheid van aetherische olie en daarom was ze belangrijk bij het toebereiden van saus, het inmaken van augurken e.d. en als toekruid bij de maaltijd. Ze werd gewoonlijk op een afzonderlijk bed of op de hoek van een akker verbouwd. De d. wordt slechts eenmaal in de Bijbel genoemd (Matt. 23 : 23).
