Wat is de betekenis van blinken?

(blonk, heeft geblonken), 1. glans (inz. weerschijn) van zich geven: koperwerk poetsen, dat het blinkt; alles blinkt er (van reinheid); er blonk geen lichtje in de duisternis; de sterren blinken; in haar ogen blonken tranen; — het is niet alles goud wat er blinkt, alles wat fraai schijnt, is da...

blinken - Werkwoord 1. absoluut in opvallende mate licht weerkaatsen of uitzenden ♢ Het duin blonk in het felle zonlicht. ♢ De nieuwe auto staat te blinken in het zonlicht. Verwante begrippen glanzen, glimmen, glinsteren, schijnen, schitter...

blinken - onregelmatig werkwoord uitspraak: blin-ken 1. zacht licht weerkaatsen ♢ ik heb de vloer geboend en nu blinkt hij Onregelmatig werkwoord: blin-ken ik blink jij/u blinkt ...

(blonk, geblonken) schoenen poetsen.de vloer boenen. - te blinken staan, in zijn hemd staan, voor schut zetten.

1. (Schoenen) poetsen; ook: (een vloer) opboenen, doen glanzen. Ik scheerde me twee keren per week en ik blonk elke dag mijn schoenen, CLAES 1960, 14. Apparaat met zeer komplete hulpstukken: 2 schuurborstels, 2 shampooborstels... 2 lamswollen (blinken), Uit een reclamefolder Meise, jan. 1977. 2. Te blinken staan, verschut, in zijn h...

v., blinke, b l o n k, b l o n k e n; glierje, glinsterje, flim(m)erje, bylkje, brilje, glânz(g)je, skitterje.

blinken; heliograferen (seinen).

blonk, h. geblonken (1 glans van zich afgeven, glanzen; 2 Z.-N. poetsen): 1. Sikkels klinken, sikkels blinken; de meubels blinken als spiegels; spreekw. Het is niet alles goud, wat blinkt, schijn bedriegt; 2. schoenen blinken.

('blinkən) (blonk, heeft geblonken) 1. glanzen door een levendig, min of meer gelijkmatig teruggekaatst licht : sikkels -. →: goud, goudhaantje. Syn. flikkeren, tintelen, vonkelen. 2. schitteren : haar ogen van vreugde.