blinken

betekenis & definitie

blonk, h. geblonken (1 glans van zich afgeven, glanzen; 2 Z.-N. poetsen):

1. Sikkels klinken, sikkels blinken; de meubels blinken als spiegels; spreekw. Het is niet alles goud, wat blinkt, schijn bedriegt;
2. schoenen blinken.