Lentulusbrief, Epistula Lentuli, is een document genoemd naar een vermeende Romeinse stadhouder Lentulus in Palestina, die in een brief aan de Romeinse senaat een beschrijving van de fysieke verschijning van Christus geeft. In de late middeleeuwen duikt dit document op, dat zich voordoet als een ooggetuigenverklaring.
De immense verspreiding van deze tekst door middel van handschriften, en de opname ervan in de veelgelezen Vita Christi van Ludolf von Saksen getuigen van het grote succes van deze vervalsing in Noord-Europa. Lentulus beschrijft Christus als een indrukwekkende verschijning die vrees en liefde opwekt. Zijn haar heeft de kleur van een rijpe hazelnoot, vanaf de oren zacht krullend in dikke lokken tot op zijn schouders en in het midden gescheiden zoals gebruikelijk bij de Nazareners. Zijn voorhoofd wordt beschreven als ‘kalm en glad’, neus en mond zijn even volmaakt als de overige gelaatstrekken, en de kleur van de huid is rozerood. De baard zou vol zijn geweest, van dezelfde kleur als het hoofdhaar, niet lang en enigszins gevorkt op de kin.
Het algehele voorkomen van de Messias wordt beschreven als eenvoudig en ontspannen, de oogopslag licht, levendig, helder en glanzend. Kortom: de schoonste onder de mensenkinderen. De Lentulusbrief stoelt niet alleen op oudere Byzantijnse beschrijvingen van Christus, maar ook op de beeldtraditie die daar weer aan vooraf gaat. Psalm 44:3 zegt het al: ‘Hij is de schoonste van gestalte onder de mensenkinderen’ (‘Speciosa forma prae filiis hominum’).
