Galla Placida (ca. 386-450) is de keizerin van het West-Romeinse rijk, dochter van keizer Theodosius I, echtgenote van de Barbarenkoning Ataulfe, daarna van Constantius III, broer van keizer Honorius. Zij regeerde het rijk tijdens de minderjarigheid van haar zoon Valentianus III.
In 421 stierf haar man en voor hem bouwde ze het mausoleum. Zij stierf omstreeks 450 in Rome. In Ravenna had zij een kapel laten bouwen als mausoleum voor haar echtgenoot. Hier ligt volgens de overlevering Galla Placida zelf ook begraven. Het mausoleum ligt tegenwoordig ong. 1,50 m onder straatniveau. Van buitenaf is het een eenvoudig, bijna streng aandoend gebouwtje met een kruisvormige plattegrond en een tongewelf met koepel, van binnen zie je een betrekkelijk kleine ruimte met simpele verhoudingen. Het mausoleum laat licht binnen door kleine raampjes en spleten die met albasten platen zijn bedekt. Daardoor schijnt er een onwerkelijke glans, overal is kleur en dat zachte licht. Het mausoleum Van Galla Placida is een droomwereld, een heilige ruimte die de profane wereld buitensluit. De tijd lijkt hier stil te hebben gestaan, een plek van de dood maar met een dimensie van eeuwigheid. Het interieur bevat prachtige mozaïeken met blauwe, groene en gouden kleuren, die alles overdekken en zich uitstrekken over de bogen, gewelven, timpanen en de koepel. De voorstellingen gaan over het bovenaardse idee van het christendom. Ze zijn vergelijkbaar met de catacombenmotieven: herten die het eeuwige water drinken, druiven, wijnranken, Christus als Goede Herder. Het mausoleum is nog helemaal gaaf.
