Alimpius was een iconenschilder en monnik uit Kiev met groot aanzien. Werd als een heilige vereerd en na zijn dood heilig verklaard. Alimpius werd door zijn ouders bij schilders in de leer gedaan en wel op het tijdstip‘ ... toen door Gods voorzienigheid en die zijner Allerzuiverste Moeder de Griekse schilders uit de keizersstad kwamen om de kerken van het Holenklooster te beschilderen.
Hij had de kunst van het iconenschilderen goed geleerd en was bij het schilderen van heilige voorstellingen zeer vaardig. En deze kunst verlangde hij niet om der wille van het gewin, maar om der wille Gods uit te oefenen. Hij werkte voor de abt en zijn broeders zoveel, totdat zij bevredigd waren. Hij schilderde iconen en wilde daarvoor niet betaald worden. En wanneer de hoogwaardige geen werk had, dan leende hij goud en zilver zoveel als voor de aanmaak van iconen nodig was, werkte voor degenen, waarbij hij in het krijt stond, en schonk de iconen als betaling voor de schuld. En herhaaldelijk vroeg hij zijn vrienden, wanneer zij ergens in een kerk oud geworden iconen zagen, dezen hem te brengen; hij vernieuwde ze en liet ze op hun plaats weer aanbrengen. Dit alles deed hij om niet zonder werk te blijven... hij deelde de inkomsten van zijn werk in drie delen: het eerste voor de heilige iconen, het tweede voor de aalmoezen aan de armen, het derde voor zijn levensbehoeften. En zo deed hij alle jaren, terwijl hij zich geen dag rust gunde; ‘s nachts echter beoefende hij het gebed en het gezang; wanneer de dag aanbrak, ging hij aan het werk; niemand zag hem ooit niets doen...’ (uit: Ernst Benz e.a. Russische heiligenlegenden, Zurich 1953). Een rouwmoedige zondaar, wiens gezicht door etterende wonden was misvormd, werd door Alimpius genezen. Hij schilderde het gezicht van de man zoals het er vroeger uit had gezien over de huid met zweren heen, voerde hem naar de kerk en liet hem, na de ontvangst van het sacrament zijn gezicht wassen.
