De komst van migranten wordt opvallend vaak beschreven in termen van water. Immigranten stromen ons land binnen. We moeten nu een dam opwerpen tegen vluchtelingen, straks is het tij niet meer te keren. Als we niet oppassen komt er een vloedgolf, een tsunami aan buitenlanders over ons heen. We raken overspoeld door (een aanzwellende) stroom vluchtelingen. De toestroom is moeilijk te kanaliseren.
Waarom deze watertaal? Waarschijnlijk omdat we daarmee de migratie ontmenselijken. In die waterbeschrijvingen worden we niet herinnerd aan de asielzoeker die moest vluchten voor vervolging, verkrachting en verdwijning. Wie zou zich niet beschermen tegen een vloedgolf? Wie kan er bezwaar hebben tegen het opwerpen van dammen? Door watertaal wordt het zeer vanzelfsprekend om zich daartegen te weer te stellen.
