Het merendeel van de Marokkanen in Nederland, ongeveer 80% komt uit het Rifgebied in Marokko. Ze worden door de Arabieren die vooral in de steden wonen, Berbers genoemd. Het is een scheldwoord: barbaar. Ze noemen zichzelf liever Imazighen, vrije mensen, enkelvoud Amazigh. Dat benadrukt dat ze aan niemand onderworpen zijn. Berbers, ik handhaaf dat woord omwille van de leesbaarheid, spreken verschillende talen waarvan het Tamazight de bekendste is.
Berbers voelen zich de oorspronkelijke bewoners van Marokko. Ongeveer duizend jaar geleden zijn de toenmalige bewoners door binnentrekkende Arabische volkeren naar de bergen, naar het Rifgebied verdreven. Eeuwenlang is de Berbertaal en cultuur onderdrukt. Er is in Marokko altijd een spanning geweest tussen de elite in de steden die Arabisch (en Frans en Spaans) sprak en de Rifbewoners die Berber spraken. In Nederland werken die tegenstellingen nog steeds door.
Bij jonge Marokkanen is een revival te zien van de oude Berber traditie, ze willen back to the roots. Hier staat Imazighen, geschreven in het Tifinagh, het Berberschrift. Als u dat op kleding genaaid of op een scooter geplakt ziet, dan hebt u waarschijnlijk te maken met een politiek bewuste Berber. Als symbool van de vrije mannen wordt ook alleen het middelste symbool gebruikt dat een beetje op een mens lijkt. Het is de letter z.
