In de beginjaren heette beleid op het gebied van integratie ‘allochtonenbeleid’. In dat woordgebruik hoorden veel mensen impliciet dat de allochtonen moesten veranderen. Soms hoorde men er ook in dat er iets mis was met allochtonen, dat zij het probleem vormden. De term ‘intercultureel’ beleid was al een vooruitgang. Daarin komt het besef naar voren dat niet alleen migranten de taal moeten leren en de Nederlandse cultuur moeten snappen maar dat, voor een goed functionerende samenleving ook professionaliteit bij de meerderheidscultuur noodzakelijk is.
In de wandelgangen blijft dit beleid soms ‘allochtonenbeleid’ heten, een cursus die de professionaliteit wil vergroten blijft in de wandelgangen de ‘allochtonencursus’ heten. Juister is bijvoorbeeld: ‘interculturele professionaliteit’. In organisaties kan het doel zijn: het bevorderen van de ‘interculturele sensitiviteit’ of het vergroten van ‘interculturele competenties’.
