Wisselarbitrage

betekenis & definitie

Wisselarbitrage - behalve om schulden te betalen of vorderingen te innen worden wissels ook gebezigd als een handelsartikel, dat men koopt of verkoopt om door het verschil in koers winst te maken. Het onderzoek naar de wijze, welke het voordeeligst is, om een schuld te betalen of een vordering te innen noemt men arbitrage. Van arbitrage kan alléén dan sprake zijn wanneer de schuld of de vordering in vreemd geld is uitgedrukt. De wisselarbitrage dient dus om te onderzoeken, op welke wijze een schuld het voordeeligst wordt gedelgd óf door te remitteeren óf door te laten trekken en op welke wijze een vordering het voordeeligst kan worden geind: trekken of laten remitteeren. Indien men zich bij dit onderzoek alléén bezig houdt met papier, betaalbaar op de plaats van den schuldenaar of den schuldeischer, dan spreekt men van directe arbitrage. Wil men echter weten, of men zich ter vereffening eener schuld of ter inning eener vordering met voordeel kan bedienen van papier, betaalbaar op eene andere plaats, dan spreekt men van indirecte arbitrage. Bij de directe arbitrage zal men moeten onderzoeken wat men zal kiezen: een traite of een remise en of men zal gebruik maken van kortzicht of van langzicht papier. De onkosten, die bij de directe arbitrage in aanmerking komen, zijn gewoonlijk van weinig invloed op de berekeningen, omdat de courtage voor de tusschenkomst van een makelaar moet vergoed worden zoowel op de arbitreerende plaats als op de plaats waarmee gehandeld wordt. De som, die het onderwerp der arbitrage uitmaakt, wordt doorgaans niet in de berekening opgenomen. Bij de indirecte arbitrage maakt men gebruik van vreemd papier of van de tusschenkomst eener vreemde plaats of wel van beide. Men heeft daarbij te onderzoeken bij betaling eener schuld of de directe of indirecte remise het voordeeligst is, en bij het innen eener vordering of de directe traite (van den crediteur) of de indirecte remise (van den debiteur) het voordeeligst is. Deze vragen beantwoordt men gewoonlijk met het oog op de vaste waarde van de arbitreerende plaats op de plaats waarmede gearbitreerd wordt; de som, die men te vorderen of te betalen heeft, wordt niet in de berekening opgenomen. De berekenden koers wordt pariteit genoemd.