Handelslexicon

J. Hagers (1910)

Gepubliceerd op 14-03-2019

Overligdagen

betekenis & definitie

Overligdagen - de tijd van lading of lossing is gewoonlijk aangegeven in de charter-partij en/of cognossementen. Is dit niet het geval, dan moet dezelve, binnen het Koninkrijk en de Koloniën, afgeloopen zijn binnen 15 achtereenvolgende werkdagen (Kerstdagen, tweede Paaschdag, tweede Pinksterdag en Hemelvaartsdag zijn feestdagen voor de wet), nadat de schipper zal verklaard hebben tot laden of lossen gereed te zijn. Bij de overligdagen worden echter de Zondagen en de bovengenoemde feestdagen wel bijgerekend; het zijn altijd „running days”. Bij Algemeenen Maatregel van Bestuur is 3 Januari 1898 een een tarief vastgesteld voor het te heffen overliggeld. Voor zeeschepen wordt echter geen bedrag bepaald; dit is gewoonlijk in charter of cognossement vastgesteld. Door verschillende clausules in de cognossementen wordt aan den kapitein de bevoegdheid verleend om zelf te lossen, als de rechthebbenden niet ontvangen, b. v. „as fast as steamer can deliver, the cargo will be discharged at the risk and expense of consignees.” Zijn er meer ontvangers, dan moeten deze den gezamenlijken lostijd dragen en daarna den overligtijd. De lostijd is voor den kapitein een ondeelbare tijd. De kapitein kan iederen ontvanger aanspreken voor het overliggeld. Betaling van den eenen ontheft echter de anderen, De ontvangers kunnen dan het bedrag onderling regelen. Is het voor den ontvanger onmogelijk te lossen, b.v. door ijsgang of werkstaking, dan wordt dit beschouwd als een geval van overmacht aan de zijde des ontvangers. De beslissing hangt af van de vraag, of het overliggeld beschouwd wordt als verdere huur, of als een soort schadevergoeding. Wordt het als een verdere huur beschouwd, dan heeft de vervrachter niets te maken met die overmacht; is het echter eene schadevergoeding, dan kan de ontvanger zich op overmacht beroepen. De beslissing is dus afhankelijk van het karakter van het overliggeld. De rechtspraak huldigt vrij algemeen de opvatting van schadevergoeding. Zie W. v. K. art. 457; demurrage; en laad- en lostijd.

< >