Eerste prijs in een klassement voor de renner die tijdens een criterium of kermiskoers de meeste keren als eerste over de eindstreep gaat. Vgl. klassementsrace.
John Talen wel, die kan ook in ’95 bij Mercatone Uno de sprint aantrekken voor Mario Cipollini. Wellicht dat die zekerheid hem inspireert tot zijn aanvallende optreden op de asfalt-racebaan langs de honderden veilingkarren en duizenden toeschouwers. De ‘rode krullebol’, zoals Praat en Graag Talen aankondigen, wint de leidersprijs van een paar honderd piek, maar zijn inspanningen maken hem kansloos in de finale. (Algemeen Dagblad, 17/10/1994)
Na tachtig kilometer begon de strijd zich duidelijker af te tekenen en werd het voor de toeschouwers ineens toch nog spannend. De voorsprong van de drie leiders liep zienderogen terug. Dat kwam omdat Robert de Poel, die zich de hele wedstrijd druk gemaakt had met het bijeensprokkelen van puntjes voor de leidersprijs, een klap kreeg en uiteindelijk zelfs nog aan het peloton voorrang moest verlenen. (Brabants Dagblad, 29/07/1996)
