Wegwedstrijd over een kort parcours (ca. 2 km) dat gesloten is voor het gewone verkeer en waarvoor de toeschouwers veelal toegang moeten betalen. Het parcours (meestal in stadscentra) dient een aantal keren te worden afgelegd. Criteriums werden voor het eerst opgezet in de periode na de Tweede Wereldoorlog. Verdienstelijke renners uit de Tour konden daarin hun prestaties te gelde maken. Renners met een hoog maandloon zijn echter niet meer zo happig op criteriums. Deze wedstrijden worden vaak georganiseerd (door een wielerclub of stichting) tijdens een feest of festival. Vgl. Grieks: kriterion. In de volksmond wordt een criterium vaak een kermiskoers genoemd.
Men zegt zo dikwijls: de oorzaak van het feit, dat er in de wielersport op de weg de laatste jaren een schaarste aan werkelijk grote kampioenen heerst, is gelegen in de criteriums, de kermiskoersen waarin de renners hun geld te gemakkelijk verdienen en waarin zij er te weinig aan herinnerd worden, dat de wielersport veel méér van haar beoefenaren vraagt. (Martin W. Duyzings: Sport op twee wielen. 1950)
Criteria hebben vaak iets van een show, een stukje volkstoneel of volksmisleiding, maar tenslotte moeten de deelnemers ervan toch vaak grote verplaatsingen maken om tot de vaststelling te komen dat ze levensgevaarlijke toeren moeten uithalen op een zogenaamd gesloten circuit, of... om te ontdekken dat de voorstelling afgelast wordt wegens de regen of een andere onvoorziene (?) spelbreker. (Robin Hannelore: Kampioen in een doodlopende straat. 1973)
