Koersverloop waarbij de ene demarrage op de andere volgt en waarbij niemand echt kan ontsnappen.
Volgens eigen zeggen reed Raf Martens ‘op kousenvoeten’ uit deze groep weg en zag plotseling de koplopers opduiken. Hij dacht ’n tandje bij en ik sluit aan. Dat was ook mogelijk omdat de koplopers ’n gevecht op leven en dood uitvochten voor de overwinning. Het was hollen en stilstaan, (www.wielerverenigingdevrijecoureur.nl, 08/03/2008)
Natuurlijk werkte het plan niet. In het relatief kleine peloton van 30 tot 40 renners bevonden zich te veel pannenkoeken. Daardoor werd er niet in één hoog tempo gereden, maar viel de snelheid steeds opnieuw terug naar 35 in het uur. Er ontstaat dan een patroon van hollen en stilstaan; iemand met goede benen plaatst een splijtende demarrage, de rest wacht tot een ander het dichtrijdt, het hele peloton volgt, alles komt weer samen en het tempo zakt weer tot een nieuwe demarrage volgt. Enzovoort, (www.basschrijft.nl, 15/03/2008)
