Seleukos I Nikator - Diadoch (358-280 v.C.). Hij was een generaal van Alexandros de Grote en werd na diens dood bevelvoerder over de ruiterij. In 321 werd hij stadhouder van Babylonië, ondersteunde Antigonos tegen Eumenes, doch verloor niettemin zijn satrapie. Dankzij Ptolemaios van Egypte kwam hij in 312 terug en in 305 nam hij de koningstitel aan. Dit was het begin van de Seleukidendynastie. Van een Indische vorst kreeg hij 500 olifanten ten geschenke en dit gaf hem het militair overwicht tegen Antigonos I, die de slag van Ipsos in 310 v.C. verloor tegen de coalitie van Seleukos, Kassandros, Ptolemaios en Lysima- chos. Seleukos kreeg hierdoor Syrië en stichtte aan de Orontes de stad Antiochië in 300 v.C. Hij won ten slotte Klein-Azië door de overwinning op Lysimachos in de slag bij Kurupedion in 281 v.C. Hierna hoopte hij ook Makedonië, waarvan de troon op dat ogenblik vacant was, in te lijven, doch hij werd door Ptolemaios Keraunos vermoord.
Seleukos was de meest humane en de bekwaamste van de diadochen, die er in slaagde het grootste deel van het Alexanderrijk in Azië onder zijn gezag te brengen. Zijn zoon en mederegent sedert 293 v.C., Antiochos, zette de Seleukidendynastie voort. De dynastie heerste over Syrië tot Rome in 64 v.C. door het optreden van Pompeius hier zijn gezag vestigde.
