Ricimer

betekenis & definitie

Ricimer - Een van de belangrijkste krijgslieden, die door hun militair genie herhaaldelijk bij de aanstelling van de Romeinse keizers een doorslaggevende rol speelden, zoals dit ook het geval was met Stilicho en Aetius. Ricimer stamde uit een barbarenfamilie; zijn vader behoorde tot de Suebi, zijn moeder tot de Westgoten. Ricimer verbleef tijdens zijn jeugd aan het hof van Valentinianus III, waar hij het wapenbedrijf leerde onder leiding van Aetius, en verwierf de titel van comes. Hij was moedig, sluw, verstandig, eerzuchtig. In 456 n.C. versloeg Ricimer een leger van Vandalen op Sicilië en vernietigde hij een vloot bij Corsica. Ricimer werd meester van Italië met goedkeuring van de Oostromeinse keizer Leo I. In 457 stelde hij Maiorianus tot keizer aan en liet hem in 461 weer aftreden, waarna hij hem verving door Libius Severus. In 467 werd Anthemius benoemd en Ricimer huwde diens dochter. Doch na enkele jaren kwam het tot een breuk. Ricimer stelde Olybius tot nieuwe keizer aan. Anthemius werd gevangen genomen en gedood. Enkele dagen daarna stierf ook Ricimer, die zestien jaar lang de meester van Italië was geweest en zelf de keizerskroon had geweigerd.