Gepubliceerd op 19-09-2017

Klerouchie

betekenis & definitie

Klerouchie - Speciaal type van een Griekse kolonie, waarin de kolonisten hun eigen oorspronkelijk burgerrecht behielden en bijgevolg geen autonome gemeenschap vormden. Kleisthenes dacht deze vorm van nederzetting uit om de armste Atheense medeburgers, vooral de Thetes, hulp te kunnen bieden en overal militaire steunpunten te krijgen. De burger, die als klerouchos werd uitgezonden, kreeg een stuk grond toegewezen, voldoende groot om hem in de klasse van de Zeugitai te laten rangschikken en hem aldus als hopliet in het Atheense leger te kunnen opnemen.

De bewoners van het door de klerouchen bezette gebied werden van hun grond verdreven en de klerouchen vormden aldus een militaire kolonie op strategisch belangrijke punten.

De belangrijkste klerouchiën werden opgericht op Salamis, Chalkis, Lemnos, Imbros, Sykros, Naxos, Andros, Lesbos, de Chersonesos, Aegina en Euboia.

Vanaf Kleisthenes werden er klerouchiën opgericht in de periode van de bloei van de Delisch-Attische Zeebond en ze verdwenen dan ook bij het einde van de Peloponnesische Oorlog met uitzondering van Salamis. In de 4e eeuw v.C. begon Athene hiermede opnieuw op Lemnos, Skyros en Imbros, waar zij tot in de Romeinse periode bleven bestaan. In de 5e eeuw bleven dergelijke nederzettingen vanzelfsprekend het Atheense burgerrecht behouden, met de daaraan verbonden militaire dienstplicht, doch zij beschikten over een zekere vorm van autonomie voor lokale aangelegenheden. Zij hadden er een boulè, ekklesia, phylen en magistraten naar Atheens model.

In de 4e eeuw v.C. werden zij gecontroleerd door epimeletai en strategen, die daartoe voor een jaar vanuit Athene werden gezonden. De klerouchen konden hun politieke rechten in Athene uitoefenen en deelnemen aan de Atheense feesten.

< >