Iulianus, Flavius Claudius - Romeins keizer (361-363 n.C.). Hij was de zoon van Iulius Constantius, broer van Constantinus Magnus. Wegens zijn afval van het christendom wordt hij ‘Apostate’ geheten. In 355 n.C. werd hij door keizer Constantius II met de titel van Caesar naar Gallia gezonden om de inval van de barbaarse stammen tegen te gaan. In 360 n.C. liet hij zich tot keizer uitroepen. Constantius II rukte tegen hem uit, maar kwam om het leven tijdens deze tocht in 361 n.C. Iulianus werd nu algemeen als keizer erkend. Hij begunstigde openlijk de heidense erediensten. Tijdens zijn strijd met de Perzen werd hij in 363 n.C. zwaar gewond en stierf nog dat zelfde jaar.
Nawerking: Keizer en Galileër (1783), drama door de Noorse dichter Hendrik Ibsen (1828-1906); Giuliano Apostata (1876), drama door de Italiaanse auteur Pietro Cossa (1830-1881); Julianus de Apostaat (1885), tragedie door de Tsjechische dichter Jaroslav Vrchlicky (1853-1912); Julian Otstupnik (1895; Julianus de Apostaat), thesisroman door de Russische schrijver Dmitri S. Merejkovski (1865-1941); Julianus laatste ure, essay uit Proza van Louis Couperus.
