Gepubliceerd op 12-09-2017

Constantius II

betekenis & definitie

Constantius II - Oostromeins keizer (337-350 n.C., daarna alleenheerser over het hele Romeinse Rijk 350-361 n.C.). Hij was de tweede zoon van Constantinus Magnus. Hem viel bij de bijeenkomst te Viminacum het Oosten van het Rijk ten deel, nadat vele kroonpretendenten van de familie uit de weg waren geruimd. Na de dood van zijn beide broers (zie Constantinus II en Constans) in 350 n.C. werd hij alleenheerser van het gehele rijk.

Hij voerde een voortdurende strijd tegen de Perzen en stierf in Cilicië, terwijl hij een militaire interventie op touw zette tegen zijn neef Caesar Iulia- nus, die tegen hem in opstand was gekomen, in 361 n.C.

< >