Flaminius, Gaius

betekenis & definitie

Flaminius, Gaius - Romeins politicus (3e eeuw v.C.). Hij was een hardnekkige tegenstander van de senaat en grootste democratische leider uit de periode vóór de Gracchen. In 232 v.C. was Flaminius tribunus plebis. In deze functie kon hij de arme plebejers in Noord-Italië gronden ter beschikking stellen. In 227 was hij praetor en bestuurde als eerste in deze hoedanigheid de provincie Sicilië. Als consul in 223 v.C. versloeg hij de Insubri ten noorden van de Po en verkreeg de triomf van het volk, niettegenstaande het verzet van de senaat. Flaminius was de magister equitum van zijn tegenstander Q. Fabius Maximus in 221 v.C. Het jaar daarop was hij censor en liet hij de via Flaminia aanleggen en het Circus Flaminius bouwen. In 217 v.C. was Flaminius voor de tweede maal consul en verdedigde de westkant van de Apennijnen. Toen Hannibal de Apennijnen overtrok, spoedde hij zich naar het zuiden, doch liep met zijn leger in een hinderlaag bij het Trasumeense Meer. Het leger werd vernietigd en hijzelf sneuvelde.