Diadochen - Opvolgers van Alexandros de Grote na diens dood in 323 v.C. Het waren de belangrijkste officieren uit zijn leger, wilde en ruwe soldatenleiders uit Makedonië, die allen een deel van het geweldige rijk voor eigen rekening wilden besturen, omdat er geen onmiddellijke erfopvolging van Alexandros mogelijk was.
Na een eerste verdeling bij minnelijke schikking, waarbij uitgestrekte gebieden van het Aziatische binnenland verwaarloosd werden, hebben de diadochen elkaar met list en brutaal geweld bevochten. Coalities werden gevormd en weer ontbonden. De belangrijkste was die tegen Antigonos I, die een hereniging van de rijksdelen met alle middelen nastreefde. De coalitie van Kassandros, Lysimachos, Ptolemaios en Seleukos maakte hieraan een einde. Zij overwonnen Antigonos I bij Ipsos in 301 v.C. De slag van Seleukos tegen Lysimachos bij Kurupedion in Lydië (281 v.C.), waarin Lysimachos sneuvelde, was het einde van de periode van de diadochen. Hun opvolgers, de epigonen, bestuurden toen de hellenistische rijken, waarvan de politieke grenzen gedurende een eeuw onveranderd bleven.
P. Herennius Dexippus, een Atheens sofist en politicus, schreef in de 3e eeuw n.C. een geschiedenis van de diadochenrijken in 4 boeken.
