Talrijke oude volksverhalen uit alle delen van de wereld maken melding van het bestaan van sirenes en zeemeerminnen. Het zijn wezens, die zeeën en oceanen bevolken.
Hun bovenhelft lijkt op die van een beeldschone vrouw; hun onderlichaam heeft de vorm van een vissestaart.Die wezens leven in paleizen op de bodem van de zee maar zitten vaak te zonnen en toilet te maken op uitstekende rotspunten.
Hun zang is zo mooi en zo verleidelijk, dat zeelieden er geen weerstand aan kunnen bieden en koers zetten naar de rotsen - om dan prompt te pletter te lopen en te verdrinken. Zo vertelt Homerus hoe zijn held Odysseus zich liet vastbinden aan de mast van zijn schip om aldus te voorkomen, dat hij aan de lokroep van de sirenes gevolg zou geven. Ondanks al deze gedetailleerde beschrijvingen weten we nu, dat zeemeerminnen en sirenes niet bestaan. Elk volksverhaal heeft echter een kern van waarheid. De zeelui, die voor het eerst thuiskwamen met verhalen over zeemeerminnen, hebben waarschijnlijk een of ander zeezoogdier waargenomen. Dat zou bijvoorbeeld de zeekoe geweest kunnen zijn; een dier, dat vanuit de verte inderdaad wel wat op een vrouw lijkt.
De rijke fantasie van de zeelui moet echter ook een grote rol hebben gespeeld in het bedenken van het eerste meerminnen verhaal. Want tot nu toe heeft niemand ooit een zeekoe gevangen met lange, goudblonde haren....