Tienduizenden toeristen trekken elk jaar naar de grens tussen Canada en de Verenigde Staten om er te genieten van het machtige schouwspel van de Niagara-waterval. Dit natuurfenomeen bevindt zich in de Niagara-rivier, die het Eriemeer verbindt met het Ontariomeer.
De Niagara-waterval bestaat uit twee gedeelten, die van elkaar gescheiden worden door het zg. Geiteneiland (Goat Island). Het ene gedeelte ligt op Amerikaans grondgebied en is 300 m breed; het andere behoort tot Canada en heeft een breedte van 800 m. Voorzover de geleerden dat hebben kunnen nagaan, bestond de Niagara-waterval 20.000 jaar geleden al. Hij lag toen echter 13 kilometer verderop en bestond nog niet uit twee delen. Het water uit het Eriemeer stroomde toen van een steile klip in de rivier.
De onderste lagen van die klip bestonden echter uit zachtere gesteenten dan de top ervan. Het gevolg was, dat het neerstortende water dat zachte materiaal wegspoelde totdat tenslotte ook het bovenste gedeelte van de rots in de rivier stortte. Op die manier kroop de waterval steeds verder terug tot hij het Geiteneiland bereikte, dat bijna geheel uit harde steen bestond. Op dat ogenblik begon de splitsing van de waterval. Geleerden veronderstellen echter, dat ook Goat Island op den duur verdwijnen zal, zodat de twee watervallen zich weer zullen verenigen. Tenslotte, zo veronderstellen ze, zal de Niagara-waterval helemaal verdwijnen.
Tegenwoordig stroomt er minder water over de klip dan 100 jaar geleden. Dat komt, omdat een deel van het rivierwater stroomopwaarts opgevangen wordt en door grote pijpleidingen wordt gevoerd. Aan het einde van die leidingen wordt het gebruikt om elektriciteit op te wekken. De waterkrachtwerken bij de Niagara-waterval behoren tot de grootste ter wereld.