In 1697 verscheen in Frankrijk een boek, dat als titel droeg: ‘Vertellingen van Moeder de Gans’. De schrijver ervan was Charles Perrault.
Of misschien is het beter te zeggen: de verzamelaar ervan. Want de verhalen, die in het boek waren opgenomen, bestonden uit oude volksverhalen die tot dan toe van generatie op generatie mondeling waren overgeleverd. Ook in het Engelse taalgebied zijn de verhalen van Moeder de Gans bekend. In het algemeen hebben ze een andere inhoud dan de Franse en bestaan ze uit korte versjes. Het Amerikaanse verhaal wil dat er tweehonderd jaar geleden in Boston een mevrouw Gans woonde die versjes voorzong aan haar kleinzoon. De vader van het jongetje zou ze hebben opgeschreven en ze in 1719 hebben laten drukken. Waarschijnlijk is dit verhaal echter niet historisch.In 1760 publiceerde John Newburry in Londen een bundel verhalen en kinderrijmpjes, die eveneens aan Moeder de Gans werden toegeschreven. Het is echter veel waarschijnlijker dat Newburry die naam leende van Perrault; zijn verzen zijn waarschijnlijk eveneens afkomstig uit de volksoverlevering. Hoe het ook zij: de titel ‘Vertellingen van Moeder de Gans’ is tot nu toe bewaard gebleven als een dekmantel voor talrijke boeiende kinderverhalen, die ook bij de Nederlandse jeugd ingang hebben gevonden.