Willem (geb. 1886) De Nederlandse, socialistische politicus Willem Drees heeft zich in het naoorlogse Nederland zo’n grote plaats veroverd in het hart van veel van zijn landgenoten, dat men hem met enige tederheid ‘Vader Drees’ is gaan noemen. Drees dankte die genegenheid vooral aan de zg.
Noodwet Ouderdomsvoorziening, die hij kort na de oorlog als minister van Sociale Zaken tot stand bracht. Deze wet bedoelde Nederlanders boven 65 jaar een staatspensioen te verzekeren in afwachting van de Wet op de Algemene Ouderdomsvoorziening die pas enige jaren later tot stand kwam. Door zijn tijdelijk ‘wetje van Drees’ verwierf Willem Drees zich de genegenheid van heel veel oudere Nederlanders, die door ‘van Drees te ' trekken’ hun financiële zorgen enigszins verlicht zagen.Willem Drees heeft als politicus echter grotere verdiensten gehad dan de Noodwet alleen. Na de oorlog was hij tien jaar lang ministerpresident; hoofd van zes kabinetten, waarin de socialisten van de Partij van de Arbeid samenwerkten met de katholieke politici van de K.V.P. Pas in 1958 kwam aan de reeks premierschappen van Willem Drees een einde doordat de zg. ‘rooms-rode’ coalitie ophield te bestaan en vervangen werd door een liberaal-christelijke.
Willem Drees, die zijn loopbaan in 1907 begon als stenograaf van de Staten-Generaal, heeft een indrukwekkende politieke carrière achter de rug. Hij was (als vertegenwoordiger van de socialistische S.D.A.P.) o.m. gemeenteraadslid en wethouder van Den Haag; lid van de Provinciale Staten van Zuid-Holland en van de Tweede Kamer. Na de oorlog (die hij voornamelijk doorbracht met illegaal werk) stond hij aan de wieg van de Partij van de Arbeid; hij werd minister en tenslotte minister-president. Drees, die in 1948 het eredoctoraat in de economische wetenschappen ontving van de Nederlandse Economische Hogeschool in Rotterdam, is thans Minister van Staat.