(ov ww; holede uit; h. uitgeholed) - de bal in de hole slaan, de hole uitspelen vanbuiten de green of uitputten, syn. Eng. hole out, putt out, holen: uitgeholede hal, bal die na 1 of meer slagen in zijn geheel stilligt onder de rand van de hole.
• Een ‘ongeschreven regel’ is dat een speler van wie de hal dichter bij de hole ligt toch als eerste zal uitholen indien zijn medecompetitor zeker is van de zege in het toernooi. De gewoonte is de winnaar de ‘eer’ van zo’n laatste slag te geven. Dat wordt ook gedaan omdat na de winnende putt het publiek niet meer stil te krijgen is en geen aandacht meer heeft voor de speler die nog moet putten. (GROOG, SOEJK)
