(ov ww; markeerde; h. gemarkeerd) 1 - een klein voorwerp, bijvoorbeeld een muntje, neerleggen waarmee de ligplaats van de bal wordt gemerkt zodat die kan worden opgepakt en later op dezelfde plek worden teruggeplaatst, syn. merken.
• Speler A ligt zes meter van de hole en speler B vijf meter. Volgens de regels putt A het eerst en speelt de bal tot zo’n twintig centimeter van de hole. In zo’n situatie zal hij meestal niet zijn bal 'markeren’, maar hem meteen in het gat jagen. (GROOG)
2 - een baandeel van merktekens, bv. palen of lijnen, voorzien . Palen en lijnen die grond in bewerking markeren, bevinden zich binnen zo’n stuk grond. Palen die grond in bewerking markeren zijn obstakels. (R&ADE)
