in Nederland radicale stroming in de → Partij van de Arbeid. Diende zich 1966 aan met de brochure Tien over Rood. die vooral blijk gaf van onvrede met de welvaartsstaat. de 'Tien* slaat op de 10 programmapunten. waartoe o.a. behoorden: erkenning van de dor en de Vietcong; de pvda moet het initiatief nemen tot een Europese veiligheidsconferentie met de landen van het Warschaupact: bij beëindiging van de regering van koningin Juliana moet Nederland een republiek worden: de belasting op erfenissen moet zeer progressief zijn en bij f 100000 99% bedragen: de inkomensverschillen moeten wezenlijk verkleind worden: de werknemers moeten directe invloed krijgen op het bestuur van de onderneming.
Nieuw Links knoopte aan bij de opstandigheid onder een jeugd, die de formele, politieke democratie wilde transformeren tot alzijdige betrokkenheid van de belanghebbenden bij bestuurs- en beheerskwesties (participatie). Door beklemtoning van het welzijn tegenover de welvaart, heeft Nieuw Links het accent verlegd van het levenspeil naar de levensstijl. De neiging tot polarisatie en de kritische opstelling jegens de navo stuitten in de rechtervleugel van de pvda op verzet. Naarmate Nieuw Links in deze partij een sterkere positie bemachtigde, werd de dreiging van een afscheiding groter. Binnen de pvda ontstond aldus ‘Democratisch appèl’, dat tenslotte de afgescheiden partij → Democratisch Socialisten 70 (DS’70) vormde. Sinds Nieuw Links in sterke mate de dienst uitmaakte in de pvda werd het zelf een stuk gevestigde orde en ging de oorspronkelijke identiteit verloren: 1968 hief de kerngroep in de pvda zich op.Litt. H.van den Doel e.a.. Tien over Rood. Uitdaging van Nieuw Links aan de pvda (1966); S.W.Couwenberg, Modern socialisme (1972).
