(Avesta beteekent: gezaghebbende oorkonde), de algemeeue benaming voor de heilige (slechts ten deele bewaard geblevene) boeken, welke de leerstellingen van Zoroaster bevatten. Ze splitsten zich in twee afdeelingen, waarvan de eene grootendeels in het Oud-Bactriaansch (zie ZEND), de andere in het Pehlwi (zie dat art.) geschreven is.
Se eerste afd. bevat:1) den Vendidad-Sadè, een boek met formulier-gebeden, waarvan de priesters «r eeltige gelezen moesten hebben vóór zons-opgang;
2) de Jesjls, lofzangen, waaronder er van grooten ontvang;
3) de Siroezé, d. i. de Dertig dagen, eene soort van liturgischen kalender.
De tweede afd. bepaalt zich tot den Boendehesj, eene soort van algemeene encyclopedie. De Z.-A. werden liet eerst in Europa gebracht (1762) door Anquetil-Duperron, die er (1771) eene fransche vertaling van leverde (3 dln. in 4°.). De origineele tekst werd later in ’t licht gegeven door Eugène Burnouf. Volledige editiën van het origineet gaven na hem Westergaard (metengelsche vertaling) en Spiegel (met duitsclie overzetting).
