drie koningen van Perzië, nl.:
I uit de dynastie der Sassanieden, regeerde van 390 tot 420, hield vrede met de Romeinen, beschermde de Christenen, haalde zich den haat der magiërs op den hals, en stierf ten gevolge van eenen val van zijn paard.
II, 440—457, oorloogde tegen de Albaneezen, Armeniërs en Iberiërs, om hen tot de vuur-aanbidding te dwingen; overwinnaar blijvende, liet hij alle christentempels vernietigen. De Armeniërs gaven reeds spoedig het sein tot eenen algemeenen opstand ; maar werden weer onder 't juk gebracht, en zwoeren toen het Christendom af.
III, 632—652, op den troon gebracht door zijnen dapperen veldheer Rostam, werd door dezen eenige jaren staande gehouden tegen de aanvallen der dweepzieke musnlmannen; zag zich door hen, na Rostam’s dood, provincie op provincie ontweldigen, en werd eindelijk door verraad der zijnen van het leven beroofd ; met hem eindigde de dynastie der Sassanieden; zijn rijk kwam nu onder het gezag der kalifen. Het begin der regeering van Y. III is het aanvangspunt van eene tijdrekening, die bij de Perzen in gebruik is, aanvangende 16 Juni 632.
