bijgenaamd el Libertadór, d.i. de Bevrijder, geb. 25 Julij 1783 te Caracas, uit aanzienlijke en rijke ouders, studeerde de regten te Madrid, deed vervolgens groote reizen in Europa, kwam 1809 naar de Vereen. Staten van N.-Amerika, nam (1810—11) ijverig deel aan den opstand van Venezuela, moest zich redden door de vlugt, doch verscheen 1812 op nieuw op het tooneel, werd weldra de ziel van den ganschen strijd, en deed 1813 zijnen zegevierenden intogt in Caracas.
In 1815 nogmaals genoodzaakt zijn behoud te zoeken in de vlugt, keerde hij 1816 terug, en volbragt nu de bevrijding van Venezuela en Nieuw-Granada, welke beide hij, na de beslissende overwinning bij Boyaca (1819), vereenigde tot eene republiek Columbia, van welke hij president werd. Nu bevrijdde hij ook Peru (1822),dat hij splitste, en maakte van OpperPeru een nieuw rijk, hetwelk naar hem Bolivia werd genoemd. Deze rijken onttrokken zich echter het eerst aan B.’s gezag; en ook in Columbia, waar hij hij herhaling als president herkozen was, begon men hem te beschuldigen van eerzuchtige plannen, om zich eene kroon op het hoofd te zetten. Ten einde deze verdenkingen te logenstraffen, heeft B. verscheidene malen zijn presidentschap nedergelegd; dit deed hij ook weder 27 April 1829, nadat Venezuela zich had afgescheiden van de Unie; en hij was voornemens zich naar Europa te begeven, waarvan zijne aanhangers hem echter weerhielden; het mogt hun intusschen niet gelukken hem weder aan het bewind te brengen, en hij stierf 10 Dec. 1830 te San-Pedro. Zijn lijk werd naar Caracas vervoerd, en daar met groote plegtigheid bijgezet,
