(Nicolas), fransch reiziger, geb. 1750 te Vitré, gestorven 1788. Men heeft o. a. van hem: Lettres sur l'Egypte (3 dln.
Parijs 1788—89); Lettres sur la Grèce (1 deel Parijs 1788); eene Grammaire arabe (Parijs 1814); enz.(Julien), broeder van den vorige. Men heeft van hem Guerre des Vendécns et des Chouans contre la République (6 dln. 1824).
(Anne Jean Marie Renë), hertog van Rovigo, fransch generaal, geb. 1774 te Mare in de Ardennen, trad 1789 in dienst, was 1793 reeds kapitein der kavalleric, 1800 adjudant van Bonaparte, maakte den tocht naar Egypte mede, na zijn terugkeer kolonel der keurbende gendarmen, werd als zoodanig belast met de terdoodbrenging van den hertog van Enghien, en klom spoedig op tot brigade-, daarna tot divisie-generaal. Hij onderscheidde zich bij Auslerlitz, Eylau, Ostrolenka, Friedland, werd 1807 tot hertog van Rovigo verheven en benoemd tot stadhouder in Pruisen, 1808 bekleed met het opperbevel over de armee in Spanje, waar hij bleef tot de aankomst van koning Jozef, was van 1810 tot 1814 minister van politie, vergezelde 1815 den keizer naar Rochefort en tot op den Bellerophon, werd toen van Napoleon gescheiden en door de Engelschen 7 maanden gevangen gehouden op het eiland Malta, waar hij het plan ontwierp van zijne Mémoires; uit zijne gevangenschap ontsnapt, keerde hij naar Frankrijk terug, verkreeg de vernietiging van het vonnis, waarbij bij ter dood was veroordeeld bij verstek (1819), schreef eene brochure, waarin hij de schuld van des hertogs van Enghien dood op prins Talleyrand schoof, moest dientengevolge de wijk nemen naar Rome, keerde 1830 naar Frankrijk terug, werd 1831 opperbevelhebber der armee in Afrika, en stierf 2 Juni 1833. Zijne belangrijke Mémoires zagen eerst in 1828 het licht.
