(Henricus de Roy. genaamd), in fransche boeken Henri Leroi of Henri Duroy genoemd, geb. 19 Juli 1598 te Utrecht, studeerde geneeskunde te Franeker, vestigde zich toen als geneesheer in Oost-Friesland, vervolgens te Naarden, en toen in zijne geboortestad, waar hij 1638 als hoogleeraar aangesleld werd, en 19 Febr. 1679 stierf. Hij was een ijverig voorstander van de Cartesiaansche wijsbegeerte, en werd deswege door Voetius voor een ketter uilgekrelen ; later week hij eenigszins af van de leerstellingen van Descartes, die hem deswege in 1647 openlijk afkeurde.
Veel heeft R. geschreven; hij was een der eersten, die den omloop des bloeds verdedigden. Van zijne werken noemen wij slechts Philosophia naturatis (1621 ; later 2 maal herdrukt; ook in hel Fransch vertaald), zijnde een Compendium der Cartesiaansche wijsbegeerte.
